تحلیل درجه توسعه یافتگى شهرستان‌هاى استان خوزستان با استفاده از روش تحلیل عاملى و تحلیل خوشه‌اى

بررسی و شناخت وضعیت توسعه مناطق، قابلیت‌ها و تنگناهای آنها در برنامه‌ریزی منطقه‌ای از اهمیت بسزایی برخوردار است. امروزه آگاهی از نقاط قوت و ضعف مناطق نوعی ضرورت برای ارایه طرح‌ها و برنامه‌ها محسوب می‌شود. از آنجا که یکی از موانع مهم توسعه، وجود پدیده دوگانگی و عدم توازن‌های اقتصادی- اجتماعی در سطح منطقه است، بر این اساس شناسایی بخش‌هاى مختلف اقتصادى، اجتماعى، فرهنگی، زیربنایى و ... در مناطق، از اهمیت قابل توجهی برخوردار است. این امر زمینه‌ مناسبی برای ارائه راهبردها و به کارگیری برنامه‌های مناسب توسعه نواحی و همچنین پی ریزی و ایجاد توسعه یکپارچه ناحیه‌ای و تحلیل وابستگی سکونتگاه‌های انسانی در سطوح نواحی می‌شود. مقاله حاضر بر مبنای روش توصیفی- تحلیلی است و به منظور تعیین درجه توسعه یافتگی شهرستان‌های استان خوزستان، 25 شاخص توسعه شهری نرم سازی، انتخاب و با استفاده از روش تحلیل عاملی به تجزیه و تحلیل شاخص‌ها پرداخته و آنها را در 5 عامل معنی دار دسته بندی کرده است و رتبه‌بندی شهرستان‌ها بر مبنای این پنج عامل انجام شده‌است. هم‌چنین با استفاده از روش تحلیل خوشه‌ای 3 سطح مشخص گردید که شهرستان‌های همگن، در یک سطح و در کنار یکدیگر قرار گرفتند.